ORDOS
19/05/2012
Argün Katırcı
Hafta arası Perşembe günü duvardayken öğrendiğim Aladağlar faliyetine son anda dahil olmaya karar vermiştim. Daha önceden planlar yapılmış Bora, Amca, Ece, Kadir ve Volkan olarak oluşan ekibe ben de katılmıştım. Hızlıca bir organizasyonla İstanbul'dan gelen Kadir ve Volkan da dahil olmak üzere eksik malzemelerin ayarlanması ve market alış-verişinden sonra az bir uyku ile Cumartesi sabah 06:00 civarında yola koyulduk. Klasik Niğde yolu muhabbetleri eşliğinde Kulu'da durup kahvaltımızı yaparak ve Niğde'ye hiç uğramadan Gümüşler Manastırı yolunu kullanarak yemek yemek için önce Çamardı'na sonra da Demirkazık Köyü'ne geçtik. Gümüşler yolu oldukça bozulmuş ve yer yer hiç asfalt kalmamış. Sonrasında görülecek vadinin ve bolder kayalarının güzel olmasına rağmen bu yola sapmak için bir kere daha düşünmek gerekebilir.
Demirkazık Köyü'ne gelir gelmez hemen dağ evine girip çantalarımıza son bir ayar yapıp 13:00'de Salim Abi'nin traktörü ile yol koyulduk. Yaklaşık bir saat süren yolculuğumuz sonrasında 14:30 da bizleri sert rüzgarların karşıladığı Sokulllu Pınar üstündeki noktadan (2000m) yürüyüşümüze başladık.
Yürümeye başlayıp vadiye girer girmez bizi şelaleler, dereler karşıladı. Yol boyunca zaman zaman derelerden geçe geçe tırmanışımıza devam ettik. İlk etaplarda hiç kar yoktu bu yüzden tam taban ayakkabılar ile klasik acılarımızı çekerek kapıya kadar ulaştık. Kapıdan sonra ise neredeyse kamp alanımıza kadar tatlı bir eğim ile devam eden kar kulvarında yükselmeye başladık. Bu esnada rüzgar daha da sertleşmeye başladı. Delikanlı Amca hariç hepimiz birer birer yağmurluk, bere, eldiven giyerek tırmanışa devam ettik. 18:00 civarı düz ve suya yakın bir noktada kamp kurmaya başladık. Rüzgar çok sert olduğu için çadırları kurmamız ve çevrelerine taşlardan duvar örmemiz normalden uzun sürdü. Yaklaşık bir saat sonra çadırlarımızı kurmuş ve yemek çalışmalarına başlamıştık. Bu arada Narpuz Vadisi bizlere çok sevdiğimiz Aladağlar manzarasını bahşetmişti. Çok geç olmadan 21:00 civarı yattık. Ertesi sabah 03:00 civarı kalkıp 05:00'te tırmanışa geçmeyi planlıyorduk.
Sabah kalkıp bir güzel kahvaltımızı yaptık. Rüzgar biraz olsun yumuşasa bile DKSK'dan alınan çadıra güvenemediğimiz için o çadırı toplayıp diğer çadırın içine tüm malzemeleri istifleyerek 15 dakikalık bir gecikmeyle tırmanışa başladık. Tırmanacağımız kulvar kampın biraz üstündeydi. 06:00 sularında kulvarın girişindeydik. Bundan sonra gittikçe daralan ve dikleşen bir kulvarda tırmanışa başalayacağımız için kısa bir mola vererek krampon ve koşumları giydik.
İlk başlarda 50 derece olan eğim git gide dikleşerek 70 derecelere ulaştı. Bir yerden sonra artık çift kazma front-point ile yükselmeye başladık. Kulvar git gide daralıyordu ve bir noktada 5-6 metrelik bir buz etabına bağlanıyordu. Kısa bir etap da olsa riskli olacağından istasyon kurarak ip açmaya kara verdik. Amca ilk buz burgusunu atttıktan sonra Bora 'Ben de isterim, ben de isterim!' diye tutturunca ikinci buz burgusunu ona attırdık ve bir tane de friend kullanarak istasyonumuzu oluşturduk. Amca bu kısmı lider tırmanarak üst kısımda bir istasyon kurarak bizleri yanına aldı. Bu dakikalarda daha güneş yüzü göremediğimiz, sürekli rüzgar yediğimiz, kazmaları elimizden bırakamadığımız için bu etapta çoğumuzun elleri baya bir üşüdü. Şahsen ben sol elimi açmak için baya bir uğraştım. Bu gibi etapları olan yerlerde düzgün bir eldivenin olması gerektiğini bir kere daha yaşayarak öğrenmiş oldum. Bu esnada sıcaklığın -4 derece olduğunu da eklemek isterim.
Bu etaptan sonra artık ipe gerek olmayacağını düşünerek ipi kaldırdık ve kulvarın bitiminde bulunan serakların yanında sıyrılarak güneş görebileceğimiz bir yerde mola vermek için devam ettik.
Güneşte biraz kendimize gelip bir şeyler yeyip sırt hattına ulaşarak tırmanışımıza devam ettik. Sırt hattında çok güzel bir Demirkazık manzarası ile tırmanarak 09:30'da zirveye ulaştık. Zirvede de biraz mola vererek ve bizlere doğru yaklaşan bulutlara bakarak Yedigöller ve Demirkazık manzaralarının tadını çıkardık.
Zirve de 2 derece olsa da hava güneşli idi. Ama rüzgar gene bizleri yıpratıyordu ve ortamda kara bulutlar toplanmaya başlamıştı. Zaten hava durumunda öğleden sonrası için yağışlı gözüküyordu. Bu nedenle 10:15'de Sematepe Batı yüzündeki setleri ve kulvarları kullanarak zirveden inişe doğru başladık. Sonlara doğru kar baya bir yumuşayıp bizlere zorluk çıkarsa da görece hızlı bir şekilde inerek 12:00'de kampa ulaştık. Çok oyalanmadan yarım saat içinde yola koyularak inişe başladık. 12:30'da başlayan inişimiz 14:30'da Salim Abi'nin traktöründe son buldu. Tekrar dağ evine giderek üstümüzü başımızı değiştirip Çamardı'da pide yemeye gittik. 16:30'da Çamardı'dan Ankara'ya doğru hareket ettik. Dönüş yolunda neredeyse Aladağlar'da hiç bir zirve gözükmüyordu. Kapkara bulutlar dağları adeta yutmuştu. Şanslı olduğumuzu düşünerek yorgun argın Ankara'ya dönüş yoluna girdik. 22:30'da İstanbul'a gidecek arkadaşlarımızı AŞTİ'ye bırakarak evlerimize dağıldık.